Tytuł: "Płynąc ku przeznaczeniu"
Autor: Weronika Tomala
Wydawnictwo: Dlaczemu
Data wydania 21 kwietnia 2018
Liczba stron: 322
Czy z czasem to się zmieni?
"Powieść o miłości, przyjaźni i przeznaczeniu.
O tym, że największe mroki kryją się tam, gdzie nikt ich nie szuka."
Powyżej zacytowałam fragment opisu, który możemy znaleźć na tyle książki. I nie ukrywam, że to właśnie te dwa zdania skłoniły mnie do lektury. Kolejnym faktem, który przemawiał za przeczytaniem "Płynąc ku przeznaczeniu" były oceny tej książki na znanym chyba każdemu portalu "Lubimy czytać". Jak na debiut literacki ta pozycja ma naprawdę wysokie opinie (6,8). Ostatnim co skłoniło mnie do zapoznania się z tą książką, była autorka, która tak jak ja (ale o wiele dłużej) zajmuje się recenzowaniem książek. Wierzyłam, że na takiej pozycji się nie zawiodę. Niestety, bardzo się rozczarowałam. Zdecydowanie, nie tego oczekiwałam...
Główna bohaterka jest studentką, co sugeruje nam, że jest osobą dorosłą. Jednak, patrząc na jej zachowanie i styl bycia możemy brać to pod wątpliwość. Dominika zachowuje się jak rozkapryszona nastolatka. Pominę już całkiem fakt, że już po 3 spotkaniach z chłopakiem, który jest wobec niej bardzo niemiły, dziewczyna twierdzi, że się w nim zakochała. Ale, główna bohaterka nie jest jedyna w swoim dziecinnym zachowaniu. Jej dwie przyjaciółki również są dalekie od dorosłego stylu bycia.
Czytając "Płynąc ku przeznaczeniu" czułam jakbym czytała bardzo słabą młodzieżówkę, która ze względu na swoją fabułę idealnie nadałaby się na scenariusz kolejnego odcinka serialu paradokumentalnego "Pamiętniki z wakacji". Problemy, które pojawiały się w tej książce były identyczne jak te, z którymi borykali się bohaterowie tego serialu. Ba, nawet część książki dzieje się w tej samej Hiszpańskiej miejscowości. Ja jednak od książek wymagam zdecydowanie więcej niż od takich bezsensownych produkcji telewizyjnych.
"Płynąc ku przeznaczeniu" zbudowane jest na samych książkowych schematach. Mamy tutaj szarą myszkę i adonisa; skromną dziewczynę i bad boy'a; bohaterów z ciężką przeszłością; zwrot akcji wyjęty z kontekstu oraz zakończenie, które jest zdecydowanie przesłodzone. Oczywiście w książce musiał pojawić się pewien smutny wątek, przecież nawet w "Pamiętnikach z wakacji" nie może być zbyt wiele szczęścia. 😆
Oczywiście nie zapominam, że ta książka jest debiutem literackim. Jednak od osoby, która od kilku lat zajmuje się "braniem książek pod lupę" i pisaniem ich recenzji, oczekiwałam zdecydowanie literatury wyższych lotów. Już dawno się tak nie męczyłam podczas czytania jakiejkolwiek książki. Nie ukrywam, że te 300 stron czytałam na siłę. Im dalej brnęłam, tym było gorzej. A zakończenie rozwaliło mnie na łopatki...
Na pewno nie sięgnę po kolejne książki tej autorki, a słyszałam, że niedługo jedna z nich ma zostać wydana. Jak dla mnie jest to 1/10 i taką też ocenę wystawię tej książce na "Lubimy czytać".
Egzemplarz otrzymałam od wydawnictwa Dlaczemu.
Komentarze
Prześlij komentarz