"31 korytarzy" - Agata Rybka

Tytuł: "31 korytarzy"
Autor: Agata Rybka
Wydawnictwo: Novae Res
Liczba stron: 288
Data wydania: 8 grudnia 2017

Kiedy wszystko bezlitośnie dzieli, warto zamknąć oczy i poszukać głębiej!

Szesnastoletnia Amelia rozpoczyna naukę w liceum. Dziewczyna wyróżnia się swoim ubiorem i mocnym makijażem w tłumie nastolatków. Z pozoru normalna licealistka, codziennie przeżywa piekło w domu.  Choroba matki, słaby kontakt z rówieśnikami i konflikt z nauczycielką geografii doprowadza Amelię do skraju wytrzymałości. Dziewczyna trafia do szpitala. Pomaga jej przyjaciółka Ula i 38 letni nauczyciel matematyki Witold. Pomiędzy Amelią, a Witoldem pojawia się uczucie. Czy ich związek będzie miał szansę na szczęście?

Czasem ptaki w otwartej klatce myślą, że są na uwięzi.

Agata Rybka w swojej książce poruszyła wyjątkowo trudny temat tabu. Związek uczennicy z dużo starszym nauczycielem. W naszym kraju utarło się, że takie związki nie mają przyszłości i są niedopuszczalne. Zwłaszcza, gdy cierpi na tym rodzina. Witold ma żonę i trójkę dzieci. Nigdy nie był szczęśliwy w związku i to właśnie do Amelii pierwszy raz poczuł prawdziwe uczucie. Wie jednak, że wchodząc w związek z młodą dziewczyną stawia swoje dotychczasowe życie na szali. Postanawia zaryzykować, aby w końcu poczuć się szczęśliwy.

"31 korytarzy" to też pozycja o problemach psychicznych, przemocy psychicznej i fizycznej, a także o konfliktach z nauczycielami. Każdy z tych tematów jest trudny, ale autorka opisała je w sposób wyjątkowo realny. Czytając czujemy się jednym z bohaterów i  żyjemy historią Amelii i Witolda. Z każdym kolejnym rozdziałem zaczynamy ich lepiej rozumieć.  A pomaga nam w tym fakt, że rozdziały pisane są z perspektywy obojga bohaterów.

Przez 278 stron byłam zachwycona tą pozycją. Podobało mi się w niej dosłownie wszystko. Od stylu pisania autorki po kreację bohaterów. Niestety, to co otrzymałam na ostatnich siedmiu stronach załamało mnie. Epilog według mnie zniszczył tą książkę i był najgorszym co autorka mogła wymyślić. Nie zdradzę Wam co mam na myśli, mogę jedynie zachęcić Was abyście sami się zapoznali z całą książką. I teraz pewnie myślicie, że zwariowałam. Piszę, że zakończenie było okropne, a jednocześnie polecam Wam tę pozycję. Owszem, polecam. Wiem, że wielu czytelnikom zakończenie bardzo się podobało i byli nim wręcz zachwyceni. Dlatego właśnie zachęcam Was do przeczytania, bo historia Amelii i Witolda jest naprawdę wspaniała. Tylko nie zapomnijcie napisać mi później, co myślicie o zakończeniu.

Potrzeba tylko dwóch słów, by zmienić całe swoje życie. Im jest ich więcej, tym mniej w nich autentyczności. Jakiekolwiek przysłówki (mocno, szalenie i tym podobne) i porównania (kocham cię jak wariat; kocham cię jak nikogo innego; kocham cię bardziej niż wszystko, co mam) były zbędne. Kocha się raz, nie za coś, a mimo czegoś. Nie kocha się bardziej lub mniej. Nie kocha się mocno, szalenie czy ponad wszystko. Po prostu się kocha.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Novae Res.