"Wszystkie moje kobiety. Przebudzenie" Janusz Leon Wiśniewski

Chciał zrozumieć, dlaczego czuje to, co czuje, a nie czuje tego, co bardzo by chciał odczuwać.

Tytuł: Wszystkie moje kobiety. Przebudzenie
Autor: Janusz Leon Wiśniewski
Wydawnictwo: Znak Literanova
Liczba stron: 509
Data premiery: 8 listopada 2017



Jaka byłaby Twoja pierwsza myśl, gdybyś obudził się po sześciomiesięcznym śnie? Zapewne nawet nie potrafisz sobie tego wyobrazić? Spokojnie, ja też nie. Żyjemy z dnia na dzień, planujemy kolejne wydarzenia i nie bierzemy pod uwagę, że możemy tego nie doczekać. Że coś może zniszczyć nam te plany. Coś, na co wpływu nie mamy. Tak właśnie było też z głównym bohaterem najnowszej pozycji od Janusza Leona Wiśniewskiego.

Matematyk, polak z pochodzenia mieszkający i pracujący w Berlinie, budzi się w szpitalnej sali w Amsterdamie. Nie ma pojęcia jak tam trafił i co mu się przydarzyło. Od personelu dowiaduje się, że przez pół roku trwał w śpiączce. Przez ten czas opiekowała się nim pielęgniarka Lurencja i nazwała go Polones. Mężczyzna dowiaduje się, że w czasie, gdy on spał, odwiedziło go wiele kobiet. Zaczyna wspominać każdą z nich. Wszystkie pojawiły się w jego życiu i każda z nich odegrała inną rolę. 

Patrycja, była żona, kobieta, z którą był szczęśliwy. Niestety wolał pracę od wspólnego życia. Ona, jako jedyna, nie pojawiła się przy jego szpitalnym łóżku.

Cecylia, dorosła córka. Dba o niego ze wszystkich sił. On kocha ją całym sercem.

Justyna, miała zreperować jego smutne serce po rozstaniu z żoną.

Daria, jego była studentka, szara myszka o oczach jak niezapominajki.

Natalia, artystka i idealna partnerka do filozoficznych rozmów.

Ludmiła, mężatka z którą łączył go tylko seks.

Ewa, nauczycielka, z którą zaczyna życie na nowo.

Wszystkie jego kobiety. Każda z nich jest inna, ale wszystkie łączy On. 

Zachłysnął się wolnością i nie chciał odstąpić nikomu ani jej kawałka. Bycie z kimś zawsze wiąże się z kompromisem czyli tak naprawdę z rezygnacją z części swojej wolności.

Trudno żyć z niewyrażoną wdzięcznością. Trudniej niż z niewyspowiadanym grzechem.

Wstyd się przyznać, ale ta pozycja to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora. Gdzieś w czeluściach mojej biblioteczki czeka na przeczytanie "Samotność w sieci" i dopiero czytając informacje o J.L. Wiśniewskim skojarzyłam, że to też jego książka. Nie wiedziałam czego mogę spodziewać się po tej najnowszej pozycji. Opis bardzo mnie zainteresował, a zwłaszcza słowa, że ta książka to "hołd złożony kobiecości i hymn pochwalny ku czci miłości". Po prostu musiałam przeczytać tę pozycję. Innego wyjścia nie było. Zabrałam się za nią, gdy tylko trafiła w moje ręce. Zaczęłam czytać i... Nie mogłam wkręcić się w fabułę. Potrzebowałam kilkunastu stron, aby polubić styl pisania autora i powoli przyswajać treść. Książka zaskoczyła mnie ogromem opisów. Często, przepełnionych emocjami. Zdarzało się, że czytałam jedną stronę kilka razy, aby w pełni zachwycić się jej treścią. Czasami musiałam odłożyć książkę na bok i przewietrzyć umysł, bo nie da się jej czytać na siłę. Jest przepełniona wieloma wspaniałymi prawdami życiowymi. To skarbnica cytatów. Niestety, nie da się ukryć, że ta pozycja jest też trudna i ciężka. Jak dla mnie zbyt wiele w tej książce było monologów kobiet z przeszłości bohatera. Ich wspomnienia często były za długie i nudnawe. Co powodowało u mnie chęć przełożenia kartki bez czytania. Oczywiście, nie robiłam tego. Wiedziałam, że każda strona jest warta poświęconego czasu. Autor idealnie połączył smutek samotności z radością życia. Bohaterowie książki są prawdziwi i wzbudzają zaufanie. 

"Wszystkie moje kobiety. Przebudzenie" planowałam przeczytać przed premierą. Recenzja miała pojawić się w dniu premiery, ale... Dziś jest 11 listopada i po tygodniowej lekturze w końcu udało mi się ją skończyć. Tej książki nie da czytać się szybko. Fabuła wymaga skupienia i czystego umysłu. Pozycja ta nie jest dla każdego. Mam 21 lat i czasami odczuwałam, że jestem dla tej książki za młoda. Główny bohater jest już dojrzałym mężczyzną, patrzy na swoje życie przez pryzmat dziesiątek lat. Ja jestem jeszcze początkująca, wiele jeszcze przede mną. Myślę, że na pewno często będę wracać do tej pozycji. I już dziś, jestem ciekawa jak zrozumiem ją za dwadzieścia lat. Na pewno wtedy ta książka będzie dla mnie prostsza w odbiorze. Jednak już dziś wiem, że ta pozycja znalazła się w specjalnym miejscu w moim sercu.  Myślę, że każdy powinien ją przeczytać. Zachęcam Was do tego serdecznie. 

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Znak.

Samotność wcale nie zaczyna się od tego, że nagle nikt nie czeka na ciebie w domu.
Samotność zaczyna się wówczas, kiedy pierwszy raz odczujesz pragnienie, aby czekał tam na ciebie ktoś zupełnie inny...